Martin Hulsenboom

Het was de avond voor het kerstfeest. In de bieb

Verroerde zich geen boekenwurm: de Kerstman sliep.

Behaaglijk onderuitgezakt in zijn fauteuil –

Een open boekje rustend op zijn rendiertrui –

Bevond de hoogbejaarde zich in dromenland.

Hij zocht zijn Boekenjagersboek, een foliant,

Waarin hij alle namen had geregistreerd

Van wie met boekenliefde is geïnfecteerd,

Opdat hij op zijn wereldwijde sledetocht

Met Kerstmis zeker elke bibliofiel bezocht.

In weerwil van zijn rijpe leeftijd klom hij rap

Tot op de hoogste trede van zijn boekentrap.

Vandaar keek hij op rijk gevulde planken neer:

Hij inhaleerde vergenoegd de geur van leer,

Liet zich welhaast verblinden door het goud op snee

En dacht weemoedig: “Paste dit maar in mijn slee!”

Zijn vingers streelden perkament en marokijn…

Hij meende in het boekenparadijs te zijn!

Ook vond hij dra zijn Boekenjagersboek, goddank,

En sjorde het met krachtsinspanning van de plank.

Zwaar hijgend klauterde Sint Niek weer naar benee,

Waar hij geradbraakt plaatsnam op de laagste tree.

Hij opende, moe doch voldaan, de dikke pil,

Maar slaakte stante pede een affreuze gil:

“De muizen hebben het velijn kapotgeknaagd,

Mijn foliant vernield! Het is toch godgeklaagd!

En was het nu beperkt gebleven tot de randen,

Maar nee, ik mis nu de gehele Lage Landen!

Hoe kan ik de belezen Belgen en Bataven

Verblijden met mijn bibliofiele prachtuitgaven?”

De arme Kerstman was volkomen van de kaart:

De tranen rolden over zijn eerwaarde baard.

“Ach, voor mijn geestesoog zie ik de bibliofielen –

Van Zutphen tot Moeskroen, van Sint-Niklaas tot Brielle,

Van Gent tot Deventer, van Haarlem tot Tervuren –

Vroeg in de ochtend witjes naar de kerstboom turen:

Daaronder ligt een geurtje of een badhanddoek,

Heel leuk (gegeven paard en zo), maar ja… GEEN BOEK!

Zo’n boekverdwaasde zal tot Nieuwjaar zitten kniezen

En ongetwijfeld zijn geloof in mij verliezen.

Hoe kan ik mijn geschonden lijst weer completeren

Met al diegenen die het schone boek vereren?”

Doch in een flits verscheen een lach op zijn gezicht:

Hij zag, nee, niet het noorder-, maar het zuiderlicht!

“In Tilburg doet Desiderata al een tijd

Gepassioneerd aan boekige liefdadigheid

En met de namen van de leden die zij telt,

Heb ik mijn schade in een mum van tijd hersteld!”

De angstdroom van Sint Niek kreeg zo een happy end,

Dus toen hij weer ontwaakte, oogde hij content.

Hij voelde hoe een boekje van zijn buik af viel,

Keek naar benee en las: L’Enfer du bibliophile...

“Ach, dat verklaart mijn opgehitste librido!

Vooruit, óp naar mijn slee, joho, joho, joho!

Ik kom eraan, adepten van de boekenjacht!

Een vrolijk kerstfeest, mensen, en een goede nacht!”